Vrijdag 6 oktober
9 oktober 2017 - Ermelo, Zuid-Afrika
We vertrekken om 9 uur eerst richting Witbank. Het is ongeveer 2 uur rijden. De bedoeling is om daar het Betsie Louw-huis te bezoeken. Dit is een huis voor lichamelijk en verstandelijk beperkte mensen en is zo'n 30 jaar geleden opgericht na het overlijden van Betsie. Toen ik op Nkhensani kwam werken leerde ik daar Betsie kennen als hoofd van het dameshuis (zusterhuis). Betsie werd toen zij zo'n 6 jaar oud was ziek door Jeugdreuma waardoor zij geleidelijk aan zo ernstig gehandicapt raakte zo dat zij in een rolstoel belandde en zorgafhankelijk werd. Tempie een jonge zwarte vrouw heeft haar jaren lang verzorgd. In het dameshuis gaf Betsie leiding aan het huishoudelijk personeel (verbaal). Betsie was een bijzondere vrouw die op een zeer positieve wijze met haar ziekte omging. Ook Betsie vertrok in een stadium van haar leven van Nkhensani en verbleef op verschillende plaatsen in ZA o.a. bij haar ouders. Toen brak er een periode aan dat zij nergens een plek kon vinden om daar samen met haar verzorgsters te kunnen veblijven. Door deze situatie raakte zij erg depressief. Charlotte een vriendin van haar zus en haar man hebben toe besloten om Betsie en haar verzorgsters in hun huis, in Witbank op te nemen. In 1987 is Betsie overleden zij was toen als ik mij niet vergis 52 jaar oud. Het was een wens van haar dat er een voorziening in Witbank zou komen voor mensen met een handicap. Dat huis is er gekomen voor zowel mensen met een lichamelijke beperking en/of een geestelijke beperking (21 bewoners) Charlotte werkt er nu niet meer maar zij was er wel aanwezig om ons te vertellen over de geschiedenis van het Betsie Louw huis. De huidige directrice Helen laat ons het huis zien en we maken kennis met de bewoners. Een bijzonder bezoek aan het Betsie Louw huis wat ik niet had willen missen! Op de valreep ontmoeten we ook nog een broer van Betsie die nog in de omgeving van Witbank verblijft. Dan vervolgen wij weer onze weg en komen om 4 uur in Ermelo aan bij Johanna Dippenaar. In 2004 woonde zij nog in Pietersburg en toen heb ik haar voor het laatst gezien, dus er valt veel bij te praten! Waarschijnlijk logeren wij bij haar tot maandagmiddag. In de avond begint het flink te onweren en te regenen, ook daar is het erg droog geweest en zijn ze erg blij met de regen die nu naar beneden valt!
wat een dappere vrouw , zelf gehandicapt , maar klaar staan voor mensen die hulp nodig hebben in moeilijke omstandig heden, ook al leeft ze niet meer , het kan door gaan met
met medewerkers die het van haar over genomen hebben
een toevluchtsoord
Liefs van Janny en Joop.
Je schrijft idd mooi !
Groetjes Suzan
Net terug van een vakantie in de Harz, lees ik jouw interessante en belangrijke
belevenissen.
Die neem je straks allemaal mee naar Nederland en dan zullen we zeker genieten van jouw bijzondere reis naar het land, dat je zo dierbaar is.